W trakcie szkolenia jego uczestnicy poszerzą swoją wiedzę w zakresie metod diagnozy porażenia nerwu twarzowego oraz nabędą umiejętność prowadzenia kompleksowej rehabilitacji w różnych podejściach terapeutycznych stosowanych z powodzeniem w krajach niemieckojęzycznych: Szwajcarii, Austrii i Niemczech ze szczególnym uwzględnieniem koncepcji PNF. Szkolenie przygotowuje do pracy diagnostycznej i terapeutycznej z pacjentami z porażeniem nerwu twarzowego oraz współpracy terapeutycznej z rodzinami chorych.

Instruktor szkolenia:

dr Anna Maria Pękacka Dr nauk medycznych w zakresie nauk medycznych. Lingwista kliniczny, logopeda, neurologopeda – specjalizacja w dziedzinie neurologii, neuropediatrii, onkologii, critical care, tracheotomii i laryngektomii, ze szczególnym naciskiem na dysfagiologię kliniczną. Edukator, trener endoskopii niemieckiego towarzystwa neurologicznego i europejskiego towarzystwa dysfagii. Wykładowca akademicki w szwajcarskich i polskich kolegiach uniwersyteckich. Członek zarządu szwajcarskiego towarzystwa dysfagii (od 7 lat). Ma na swoim koncie 16 lat doświadczenia zawodowego (jako terapeuta). Od 12 lat zajmuje się obrazową diagnostyką dysfagii, wykonując endoskopię oraz videofluoroskopię. Aktywnie współpracuje z partnerami przemysłowymi oraz badawczymi, zarówno krajowymi, jak i międzynarodowymi. Autorka licznych szkoleń o tematyce logopedycznej, wykonuje superwizje dla zespołów, a także szkoli zespoły szpitalne oraz instytucjonalne. Autorka ponad 20 artykułów w międzynarodowych czasopismach, w tym w renomowanych periodykach, takich jak Thorax (9.1 Impact Factor) oraz Journal of Clinical Medicine (4.9 Impact Factor) Wykonawca i podwykonawca szwajcarskich i międzynarodowych projektów badawczych (m.in. KAIA, Mobilize D). Prelegent na wielu konferencjach narodowych i międzynarodowych – dzieli się swoją wiedzą i doświadczeniem z innymi specjalistami z dziedziny terapii i medycyny. Skupia swoją pracę badawczą przede wszystkim na udarach i chorobie Parkinsona, dysfagii, profilaktyce zapalenia płuc, badaniu kaszlu oraz efektywności rehabilitacji (niezależnie od wieku pacjenta). W pracy badawczej wymaga czystej metodyki z wysoką etyką oraz interwencji powtarzalnych w codziennej praktyce klinicznej, które przynoszą korzyści dla pacjentów. Jest przede wszystkim terapeutą, ceni sobie pracę z ludźmi, uważa to za przywilej uczestnictwa w procesie nauczania nowych kolegów i koleżanek.